چرا پردازنده مریخ نورد استقامت مربوط به 23 سال قبل است؟

به گزارش «نبض فناوری»،  بر اساس گزارش NewScientist مریخ نورد به پردازنده PowerPC 750 مجهز شده که در iMac G3 اپل سال 1998 مورد استفاده قرار گرفت.

اگر نام PowerPC آشنا به نظر می رسد؛ احتمالاً به این دلیل است که این پردازنده های RISC هستند که اپل قبل از تعویض اینتل در رایانه های خود استفاده کرده است.

PowerPC 750 یک پردازنده تک هسته ای 233 مگاهرتز بود و در مقایسه با فرکانس های چند هسته ای، 5.0 گیگاهرتز، 233 مگاهرتز بسیار کم سرعت است. به گزارش نبض فناوری اما 750 اولین بار بود که پیش بینی پرش پویا را در خود جای داده است، که امروزه نیز در پردازنده های مدرن استفاده می شود. اساساً در معماری کامپیوتر، دستورالعملهای پردازنده به عنوان راهی برای بهبود کارایی پردازش است. هرچه اطلاعات بیشتری پردازش شود، تراشه در پیش بینی اقدامات بعدی بهتر می شود.

با این حال، تفاوت عمده ای بین پردازنده iMac و پردازنده استقامت وجود دارد. BAE Systems نسخه مقاوم در برابر اشعه PowerPC 750 را با نام RAD750 تولید کرده که می تواند 200هزار تا 1میلیون راد و دمای بین منفی 55 تا 125 درجه سانتیگراد (67- و 257 درجه فارنهایت) را تحمل کند. مریخ از نوع اتمسفر مشابه زمین برخوردار نیست که از ما در برابر اشعه خورشید محافظت می کند.

یک ذره باردار کهکشان می تواند از طریق دستگاه عبور کرده و ویرانی ایجاد کند. این می تواند باعث ایجاد نویز الکترونیکی و افزایش سیگنال در مدار شود. اما چرا باید از پردازنده ای قدیمی استفاده کرد؟ این پردازنده های قدیمی بهترین انتخابند؛ زیرا قابل اعتماد هستند. به گزارش نبض فناوری به عنوان مثال فضاپیمای Orion ناسا از همان پردازنده RAD750 استفاده کرد.

به گفته یکی از مدیران ناسا درست است که این پردازنده در مقایسه با آنچه امروزه در دستگاه ها است کند کار می کند اما برای آن ها اهمیت دارد که از کارکرد پردازنده اطمینان داشته باشند و این پردازنده ها باوجود قدیمی بودن آزمایش خود را پس داده اند.