چرا برخی از کریپتوها منبع بی نهایتی دارند؟
به گزارش «نبض فناوری»، دنیای ارزهای دیجیتال آنقدر عناصر مختلف در خود دارد که معمولاً نگه داشتن آن دشوار است. به عنوان مثال، برخی از کریپتوها توکن هستند، برخی سکه هستند، برخی از ارزهای دیجیتال را می توان به اشتراک گذاشت، برخی دیگر را نه و برخی از کریپتوها دارای محدودیت عرضه هستند در حالی که برخی دیگر اینطور نیستند.
اما چرا رمزارزهای خاصی به طور بی پایان در دسترس هستند در حالی که برخی دیگر در آستانه رسیدن به سقف عرضه خود هستند؟
به طور خلاصه، سقف عرضه تعیین می‌کند که چه تعداد توکن یا سکه از هر ارز دیجیتال می‌تواند در گردش باشد. به عنوان مثال، سقف عرضه بیت کوین 21 میلیون سکه است، به این معنی که پس از رسیدن به این حد، دیگر بیت کوین نمی تواند استخراج شود. بنیانگذار بیت کوین آن را به این شکل طراحی کرد تا از ارزش طلا تقلید کند(یک منبع گرانبها اما محدود).
برخی از رمزارزهای محبوب مانند بیت کوین، کاردانو و ریپل محدودیت های عرضه متفاوتی دارند، در حالی که بسیاری از ارزهای دیجیتال هیچ محدودیتی ندارند، به این معنی که عرضه آنها بی نهایت است. اما دادن سقف عرضه به یک کریپتو چیست و چگونه می‌تواند ارزش آن را حفظ کند اگر در دسترس بودن آن پایانی نداشته باشد؟
چرا برخی از کریپتوها منبع بی نهایتی دارند؟
بیشتر کریپتوها منبع بی نهایتی دارند، اما دقیقاً چرا چنین است؟ امروزه صنعت ماینینگ کریپتو بسیار بزرگ است و برخی افراد تنها از طریق استخراج امرار معاش می کنند. بنابراین، اگر یک ارز دیجیتال هرگز تمام نشود، همیشه می توان آن را استخراج کرد. در واقع، این اکثر ماینرها هستند که می خواهند شاهد افزایش حد عرضه بیت کوین باشند و هرگز مجبور به توقف استخراج نشوند (اگرچه احتمال اینکه این افزایش پیشنهادی اتفاق بیفتد بسیار بعید است).
علاوه بر این، مهم است که به یاد داشته باشید که همه ارزهای دیجیتال یکسان نیستند. سکه ها و توکن های مختلف کاربردها و اهداف متفاوتی دارند که در هنگام طراحی کد آنها مورد توجه قرار می گیرد. بیایید به اتریوم به عنوان نمونه ای از یک سکه با عرضه بی نهایت نگاه کنیم.
امروزه بیش از 120000000 ETH در گردش وجود دارد. اگرچه عرضه سالانه آن به 18،000،000 محدود شده است، اما پایانی برای استخراج اتریوم در طول زمان وجود ندارد. در حالی که اتریوم ارزش پولی دارد و می‌توان آن را مانند هر ارز دیجیتال دیگری خرید یا فروخت، اما مانند بیت کوین فقط یک سکه با ارزش ذخیره‌سازی نیست، به این معنی که ارزش آن نیازی به محدود بودن ندارد.
اتریوم یک بلاکچین گسترده و متنوع دارد که می توان بر روی آن هر تعداد پروژه غیرمتمرکز ایجاد کرد. توکن‌های جدید، NFTها و سرویس‌های DeFi هر روز بر روی بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند و در حال حاضر به عنوان محبوب‌ترین بلاکچین موجود در جهان شناخته می‌شود. در این بلاکچین، اتریوم می‌تواند برای پرداخت هزینه‌های گاز و سایر هزینه‌های تراکنش‌ها استفاده شود و ارزش سکه را در شبکه می‌دهد.
همچنین بسیاری از استیبل کوین ها (یا سکه هایی که به یک دارایی در دنیای واقعی متصل شده اند) وجود دارند که عرضه بی نهایتی دارند. برای مثال USD Coin (یا USDC) را در نظر بگیرید. ارزش این ارز دیجیتال با دلار آمریکا مرتبط است. در صورت تقاضا منتشر می شود و قابل استخراج نیست.
از آنجایی که تقاضای عمومی تعیین کننده عرضه USDC است، محدودیتی ندارد. مانند خود دلار آمریکا، از نظر تئوری می توان آن را بی نهایت بار ایجاد کرد و محبوبیت روزافزون آن به این معنی است که نمی توان گفت که تعداد کل سکه ها در گردش خواهد بود. این گونه‌های مختلف ارزهای دیجیتال اغلب تعیین می‌کنند که آیا سقف عرضه وجود دارد یا خیر.
هنگامی که یک رمزارز ایجاد می شود، هر توسعه دهنده سقف عرضه و چگونگی تأثیر آن بر ارزش، ویژگی ها و آینده کلی کریپتو خود در بازار را در نظر می گیرد. بنابراین، وقتی متوجه می‌شوید که هر ارز دیجیتال محدودیت عرضه دارد یا ندارد، به خاطر داشته باشید که احتمالاً دلیلی برای این موضوع وجود دارد.
