۴۵ روز زندگی در تاریکی برای نجات یک پرنده

به گزارش« نبض فناوری» پوته کادودی روستایی با ۱۲۰ خانوار است که در ایالت تامیل نادو جنوب هند قرار دارد و روشنایی آن با ۳۵ چراغ خیابانی که توسط یک واحد کنترل الکتریکی مستقر در یک جعبه فلزی کنترل شده، تأمین می‌شود. در اتفاقی معمول، یک رابین هندی (Copsychus fulicatus) تصمیم گرفت لانه خود را داخل جعبه برقی بسازد و شروع به تخمگذاری نیز کرد. ساکنین روستا راهی جز ۴۵ روز زندگی در تاریکی مطلق برای محافظت از پرنده و بچه‌های آن پیدا نکردند.

اولین کسی که متوجه حضور پرنده و سپس لانه شد، Karapu Raja، مسئول روشنایی چراغ‌های خیابان‌ها بود. او تصمیم گرفت برای نشان دادن وضعیت جعبه برق به ساکنان روستای خود عکس گرفته و یک کلیپ ویدئویی ضبط کند، سپس آن را برای گروه واتساپ روستا ارسال کرد و برای آن‌ها نوشت که خاموش کردن چراغ‌ها تنها راه حل است، زیرا پرنده به محض اینکه متوجه حضور انسانی در نزدیکی لانه خود شد پرواز خواهد کرد و دور می‌وشد و آن‌ها مجبورند پرنده را بالای سر جوجه هایش نگه دارند.

اگرچه برخی از اهالی روستا با این استدلال که خاموش شدن چراغ‌های خیابان باعث ناراحتی آن‌ها می‌شود، به این پیشنهاد اعتراض کردند، اما راجا گفت که اکثر آن‌ها پیشنهاد او را پذیرفتند و خوشحال هستند که به پرنده کمک می‌کنند تا جوجه هایش را بی سر و صدا و با خیال راحت پرورش می‌دهند. او برای زنان و کودکان توضیح داد که بسیاری از گونه‌های پرندگان منقرض شده و آن‌ها نباید اجازه دهند که این پرنده نیز به سرنوشت آن‌ها دچار شود.

زنان بسیار همکاری کردند و پیشنهاد خاموش کردن چراغ‌های خیابان را پذیرفتند، و همچنین برای اطمینان از اینکه اتفاقی برای لانه رخ نداده است، منبع تغذیه را قطع کردند. ماموریت راجا این بود که از پرنده و جوجه‌ها عکس و کلیپ ویدئویی گرفته و روزانه با اهالی روستا به اشتراک بگذارد و آن‌ها را از وضعیت جوجه‌ها مطلع کند. پس از ۴۵ روز کامل، پرنده و جوجه‌ها لانه را ترک کردند و دوباره نور و روشنایی به Potacode باز گشت.

منبع: باشگاه خبرنگاران