چالش از پشت بام کسب و کار افتادن

با رشد و توسعه اکوسیستم استارت آپی در کشور راه اندازی فضاهای کار اشتراکی درسطح شهرهای بزرگ رشد چشمگیر و اندکی هم عجیب پیدا کرده است . همچنین با افزایش تعداد انواع مختلف شتاب دهنده ها و مراکز رشد شاهد پویایی و چالاکی در متن جامعه بین جوانان و حتی نوجوانان هستیم اما همواره یک خطر یا یک چالش جدیدی در پیش رو خواهیم داشت .

جامعه هنوز تاوان تب وتاب پشت کنکور ماندن ها و دانشگاه رفتن ها و مدرک گرایی ها ی نسل دهه ۵۰ و ۶۰ و حتی اوايل دهه ی ۷۰ را نداده است که تحت تاثیر موج روانی دیگری قرار گرفته است .تب کارآفرینی و هیجان راه اندازی کسب و کارهای شخصی ,فارغ از اینکه هر کدام از دو مسیر نام برده نیاز به ظرفیت های فردی و توانایی های شخصی و مهارتی افراد دارد.
گرچه رشد و توسعه فرهنگ استارت آپی می تواند باعث افزایش ظرفیت های تولید و درآمدزایی در متن جامعه شود و بخشی از بار مالی و تامین مخارج زندگی افراد از روی دوش دولت بردارد اما مثل همیشه در کنار هر رشد ی باید مراقب آفت های آن نیز بود.

آنچه امروز می خواهم در این یادداشت یادآوری کنم اهمیت ساختار آموزشی کشور در نتیجه بخش بودن کلیه فرآیندهای جامعه بخصوص در حوزه کار آفرینی و افزایش ضریب تاب آوری کسب و کارهاست . اگر ما در ایران بتوانیم فرهنگ و سبک زندگی lifelong learning ( یادگیری مادام العمر) را در به درستی در میان جامعه جا بیندازیم ,می توانیم شاهد افزایش تمایل و انگیزه افراد به آموزش باشیم سطح اشتیاق به آموزش پذیری را در همه گروههای سنی افزایش دهیم . آموزش های میدانی یا ضمن کار یکی از بهترین روش های ایجاد ظرفیت های داخلی برای شرکت های بزرگ و البته کسب و کارهای کوچک خواهد بود . آموزش های تخصصی و یادگیری مهارت های نرم می تواند در جهت ایجاد ظرفیت سازی تیمی و بالا بردن توان تاب آوری کسب و کارها موثر باشد. همچنین به شناخت بیشتر افراد کمک کند تا بتوانند تشخیص درستی در مورد راه اندازی کسب و کار داشته باشند. بنظر می رسد که بنیانگذاران و یا شتاب دهنده ها در این مدت فعال بوده اند اما بدلیل عدم سیستم جامع و یکپارچه ارزیابی و تایید و از همه مهتر عدم ایجاد یک نت ورک و شبکه قوی ارتباطی نتوانسته اند از آموزش بهره کافی را ببرند.
آنچه باعث نگرانی است رشد بی پایه اساس تمایل به داشتن کسب و کار شخصی است که می تواند به عنوان یک چالش مطرح باشد. چراکه هر فرد داری ظرفیت های پنهانی است که لزوما با تحصیلات و مدرک گرایی بروز و ظهور نمی کند و همچنین الزاما پرداختن به کار آفرینی و راه اندازی یک استارت آپ نمی تواند مدینه فاضله ای برای بقیه باشد .
از اینجاست که لزوم آموزش های تجربه محور و آموزش های میدانی از سالهای قبل از دبستان تا مادام العمر طبق برنامه و هدف مشخص اهمیت پیدا می کند.

نویسنده:مهدیه عبادوز