هدف از ساخت سیستمهای تشخیص هویت در ایران چیست؟
محمدرضا نوروزی مدیرعامل شرکت دانشبنیان، الگوریتمهای هوشمند رایابین پارس، در گفتگو با خبرنگار «نبض فناوری» با اشاره به اینکه محصولات تولیدی این شرکت از سال ۹۴ دانش بنیان شده است، اظهار کرد: تاکنون ۸ محصول در حوزه احراز هویت تولید شده است. هدف نهایی این است که بتواند مجرمان را به صورت سریع شناسایی کند. بدین شکل که دوربینهای سطح شهر از چهره افراد تصاویری را میگیرند، این عکسها پردازش میشوند و اگر سیستم، چهره شخص مظنونی را شناسایی کند، به پلیس هشدار فرستاده و مشخص میشود که این شخص در چه ساعتی و در چه مکانی دیده شده است. منتهی برای اجرای این طرح نیاز به حمایت دولت داریم. همچنین باید به بانک اطلاعاتی کشور دسترسی داشته باشیم تا بهترین کیفیت را ارائه کنیم.
وی تصریح کرد: این شرکت با ارائه راه حلهای بیومتریکی پاسخهای مناسبی به نیازهای امنیتی مشتریان داده است به طوریکه مولفههای بیومتریکی بکارگرفته شده در سیستمهای این شرکت در حوزه عنبیه چشم، چهره و اثر انگشت که هر سه بصورت کاملا بومی و بدون استفاده از هیچگونه SDK یا کدسورس خارجی تهیه و به بهره برداری رسیده است. همچنین این شرکت به عنوان اولین و تنها شرکت مستقل ارائه دهنده سیستمهای اجرائی تشخیص هویت مبتنی بر شناسائی عنبیه چشم در خاورمیانه، محصولات و خدمات خود را به بازارهای داخلی و خارجی ارائه کرده است.
نوروزی گفت: بخش اثر انگشت در پروژه کارت ملی هوشمند کشور جمهوری اسلامی ایران نیز یکی دیگر از کارهای شرکت است که مبتنی بر الگوریتمهای پردازشی خالص است. یکی از مهمترین ویژگیهای کارتهای هوشمند، تراشه الکترونیکی است که داخل این نوع کارت تعبیه شده است و امنیت بسیار بالایی را فراهم میکند. این تراشه میتواند حاوی اطلاعات مختلفی باشد؛ از جمله اطلاعات هویتی، نمونه اثرانگشت، اطلاعات رایگیری و سایر اطلاعات مهم شخصی. امنیت کارت ملی هوشمند بسیار بالاست و عملا هیچ اطلاعاتی از آن به بیرون درز نمیکند. این ویژگی بسیار مهمی برای سیستمهای امنیتی به شمار میرود.
مدیرعامل این شرکت دانش بنیان افزود: پروژه کارت ملی هوشمند نزدیک ۱۸ ماه بخش تحقیقاتی طول کشید به سرعتع و دقت خارجی است بعد از آن با ما قرارداد بسته شد. اکثر محصول با دانش بومی تولید و طراحی شده است.
نوروزی ادامه داد: متاسفانه در کشور ما محصولاتی که برای اولین بار در کشور تولید میشود با استقبال زیادی مواجه نمیشود. دلیل اول مدیرانی هستند که در طول ۴ سال نمیخواهند اتفاق خاصی بیفتد. مدیران اهل ریسک نیستند. بسیاری از مدیران ارشدی که هماکنون در راس کار قرار دارند یا داشتند، اعتقادی به تولید داخلی ندارند. شعار آنها این است: به سیستمی که کار میکند دست نزنید. آنها در مورد سیستمی صحبت میکنند که خارجیها آن را راه انداختهاند و پشتیبانی قطعهای و فنی آن را به عهده دارند. عنصر داخلی فقط نقش اجرایی و بهرهبرداری را به دوش میکشد. آرزو میکنم که این همه ذخایر طبیعی برای فروش نداشتیم، دراین شرایط احتمالا وضعیت بهتری داشتیم.