تجدید نظر درباره نحوه دفع ماهواره ها ضروری است

به گزارش «نبض فناوری»، به نقل از آی ای؛ گروهی از محققان با تجزیه و تحلیل نحوه ورود مجدد ماهواره‌ها به جو زمین و سوختن آن‌ها، از جمله مواردی که قسمت‌هایی از آن‌ها با کره زمین برخورد می‌کنند، دریافتند که این خطر در آستانه بحرانی شدن است.

البته این به این معنا نیست که انسان‌ها با سقوط ماهواره‌ها به زمین، مورد اصابت قرار می‌گیرند، اما این بقایا، خطر برخورد ماهواره‌ها را افزایش می‌دهد که می‌تواند مانع یا حتی فاجعه‌ای برای ماموریت‌های آینده باشد. البته ماهواره‌هایی هم که بدون کنترل از مدار خارج می‌شوند، خطراتی را برای اموال یا مردم در سطح زمین دارند. مثل موشک چینی که به تازگی بدون کنترل به زمین بازگشت و خوشبختانه به کسی یا چیزی برخورد نکرد. اکنون زمان آن فرا رسیده است که در نحوه دفع ماهواره‌ها تجدید نظر کنیم.

رشد پرتاب ماهواره ها، خطر بیشتر برای زمینیان

تعداد ماهواره‌های ساخت بشر که توسط نهاد‌های خصوصی و دولتی به خارج از جو فرستاده شده از اوایل قرن ۲۱ با سرعت تصاعدی افزایش یافته است و ادامه فعالیت‌های عمده در فضا از شرکت‌ها و آژانس هاس فضایی مثل بلو اوریجین و اسپیس ایکس و ناسا باعث ایجاد هرج و مرج سیستماتیک و تراکم مداری در مدار زمین آهنگ (ژئوسنکرون GSO) و مدار‌های نزدیک به زمین (LEO) شده است. مدار نزدیک زمین منطقه‌ای بسیار مهم است، زیرا دسترسی نسبتاً کم هزینه و ارزان قیمت را برای عملیات‌های ماهواره‌ای مانند سنجش از راه دور، مشاهدات زمین و مخابرات فراهم می‌کند. در مقابل، مدار GSO برای استقرار ماهواره‌های پیش بینی آب و هوا، پخش تلویزیونی و ارتباطات جهانی مناسب است.

گسترش سریع فعالیت‌های فضایی منجر به افزایش تعداد ماهواره‌های غیرفعال در مدار شده است. به طور معمول، ماهواره‌های موجود در LEO از طریق ورود مجدد به جو زمین دفع می‌شوند. با این حال، ماهواره‌های مستقر در GSO، مدار زمین متوسط ​​ (MEO) یا مدار بسیار بیضوی (HEO) به استراتژی‌های مداخله جویانه برای دفع نیاز دارند.

براساس این مطالعه، ماموریت‌های GSO توسط آژانس فضایی اروپا با افزودن ۲۳۵ کیلومتر دیگر به منطقه (دورترین موقعیت در مدار) که ماهواره غیرفعال را در "مدار گورستان" قرار می‌دهد، به پایان می‌رسند. اما محققان پیشنهاد می‌کنند که ماهواره‌هایی که در مناطق MEO و HEO مستقر شدند باید به منطقه‌ای منتقل شوند که انحراف گرانشی خورشیدی بتواند یک مسیر طولانی مدت ایجاد کند که در نهایت ماهواره‌ها را به یک مسیر ورود مجدد طبیعی به جو بفرستد. البته، مطالعات قبلی این احتمال را تجزیه و تحلیل کرده اند، اما ورود مجدد به جو، مستلزم نیاز به ارزیابی خطر برای هر فضاپیما است که محققان با استفاده از مجموعه نرم افزاری به نام فینیکس آن را مورد بررسی قرار دادند.

فینیکس یک کد شی گرا است که ورود مجدد به جو و از بین رفتن پیکربندی فضاپیما‌ها را با نمایش آن‌ها به عنوان ترکیبی از قطعات اولیه تجزیه و تحلیل می‌کند. دانشمندان برای محاسبه خطر تلفات زمینی، منطقه‌ای که ماهواره‌ها از هم می‌پاشند و اجزای تشکیل دهنده شان پراکنده می‌شوند را طبق مکان‌های فرود یا برخورد احتمالی تحلیل کردند. نرم افزار فینیکس علاوه بر ویژگی‌های مواد، جزئیات دقیق تری مانند شرایط تجزیه و ارتفاعی را که صفحات خورشیدی در آن تخریب می‌شوند را نیز در بر می‌گیرد.

نتایج دانشمندان نشان داد که در استفاده از تکنیک‌های طراحی کنترل شده برای ورود دوباره ماهواره‌های واقع در مسیر‌های GSO ضروری است. مطالعات بیشتری مورد نیاز است، زیرا دمای بالاتر در مراحل اولیه ورود مجدد می‌تواند ماهواره‌ها یا فضاپیما‌ها را زود شکسته و مساحت فرود احتمالی بقایا را تغییر دهد. به نظر می‌رسد با ادامه یافتن گسترش شبکه‌های ماهواره‌ای بزرگ با سرعتی بی سابقه و ورود ایستگاه‌های فضایی بیشتر به مدار زمین و شکل گیری صنعت گردشگری فضایی، نیاز به طراحی مسئولانه ماهواره‌ها برای به حداقل رساندن خطر برخورد در حضور پایدار انسان در مدار زمین بسیار مهم است.

منبع:باشگاه