کاهش گرمایش زمین با استفاده از گاز پروپان در دستگاه تهویه هوا

در سال ۱۹۸۷ بیشتر کشورها متعهد به کنار گذاشتن گازهای مورد استفاده در دستگاه‌های سرمایشی موسوم به «هیدروفلورکربن» (hydrofluorocarbons/HFCs) شدند. هیدروفلورکربن‌ها به لایه اوزون صدمه وارد نمی‌کنند اما گازهای گلخانه‌ای نیرومندی به شمار می‌روند و برخی از آنها تاثیری هزاران بار بیشتر از دی‌اکسید کربن بر روی گرمایش جهانی دارند.

از آن زمان تاکنون بیش از ۱۰۰ کشور جهان متعهد به جایگزین کردن سردکننده‌های هیدروفلورکربن به منظور کاهش انتشار از بخش سرمایشی شده‌اند؛ بخشی که در حدود هفت درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای را به خود اختصاص می‌دهد.

توبی پیترز از دانشگاه بیرمنگام انگلیس گفت: اگر انتشار با روند فعلی ادامه یابد این رقم تا سال ۲۰۳۰، دو برابر می شود.

پالاف پوروهیت از موسسه بین‌المللی تحلیل سامانه‌های کاربردی در اتریش و همکارانش در این زمینه تاثیر جایگزین کردن هیدروفلورکربن با پروپان در رایج‌ترین دستگاه‌های تهیه هوا یعنی تهویه‌های اسپلیت را بررسی کرده‌اند.

وی خاطرنشان کرد: یک تن گاز پروپان تاثیر گرمایشی کمتری نسبت به همان میزان دی‌اکسید کربن دارد.

محققان در این زمینه مدل‌های آب و هوایی و اقتصادی را برای مقایسه سه سناریو مورد استفاده قرار دادند. در یک سناریو، استفاده از هیدروفلورکربن‌ها همچنان ادامه می یابد. در سناریوی دوم، گاز هیدروفلورکربنی که بیشترین استفاده را دارد با نوع دیگری از هیدروفلورید کربن که گرمایش کمتری در پی دارد، جایگزین می‌شود اما این جایگزین نیز همچنان صدها برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن است. در سناریوی سوم، از پروپان به عنوان سردکننده در تمام دستگاه‌های تهویه اسپلیت استفاده می‌شود.

این محققان دریافتند که تغییر به گاز پروپان موجب جلوگیری از گرمایشی به میزان ۰.۰۶ و ۰.۱۲ درجه سانتی‌گراد تا سال ۲۱۰۰ میلادی می شود. تغییر به یک گاز هیدروفلورکربن ضعیف‌تر نیز از گرمایش به میزان ۰.۰۳ درجه سانتی‌گراد جلوگیری می کند.

الکس هیلبراند عضو شورای دفاع از منابع ملی آمریکا که یک سازمان هواداری محیط زیست است، در این زمینه اظهار داشت: جلوگیری از گرمایش به میزان ۰.۱ درجه سانتی‌گراد «کار بزرگی» است.

وی خاطرنشان کرد: این میزان کاهش تقریبا معادل نیمی از آن مقداری است که کنار گذاشتن تدریجی هیدروفلورکربن‌ها قصد دارد با کاهش ۸۰ درصدی استفاده از هیدروفلورکربن‌ها تا سال ۲۰۴۷ به آن دست یابد.

اما اتخاذ و کاربرد گسترده پروپان بخصوص برای کشورهایی مانند هند و چین که تقاضای سرمایشی در آنها به سرعت رو به افزایش است، کار چالش‌برانگیزی خواهد بود.

این در حالی است که انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ میلادی در حدود ۳.۷ میلیارد دستگاه تهویه هوا در جهان مشغول وجود داشته باشد و کارشناسان تاکید می‌کنند که بهتر است بخش زیادی از این دستگاه‌ها از پروپان استفاده کنند.

از سوی دیگر چون ۸۰ درصد از انتشار گازهای آلاینده مرتبط با بخش سرمایش از محل تولید برق مورد نیاز دستگاه‌های سرمایشی ناشی می‌شود، تولید دستگاه های سرمایشی با بهره‌وری بالاتر انرژی و نیز تامین انرژی از منابع غیرآلاینده نیز مورد نیاز است.

مواد سردکننده سازگار با آب هوای دیگری مانند آمونیاک (ammonia) نیز ممکن است برای مکان‌ها و کاربردهای متفاوتی سودمند باشد.

منبع: ایرنا