ربات‌هایی که می‌توانند خودشان را مونتاژ کنند!
به گزارش «نبض فناوری»، در مرکز سیستم، وکسل‌ها (اصطلاحی که از گرافیک کامپیوتری به عاریت گرفته شده است) قرار دارند که نیروی الکتریکی و داده‌هایی را حمل می‌کنند که می‌توانند بین قطعات به اشتراک گذاشته شوند. قطعات پایه ربات را تشکیل می دهند و وکسل های اضافی را قبل از حرکت در شبکه برای مونتاژ بیشتر می گیرند و به هم متصل می کنند.
توسعه سطح مناسبی از هوش برای این سیستم ها یک مشکل بزرگ دارد. ربات ها باید تعیین کنند که چگونه و کجا نمونه‌ای از خود بسازند؛ چه زمانی شروع به ساخت یک ربات جدید کنند؛ و به طور کلی چگونه از ایجاد اختلال با یکدیگر در این فرآیند جلوگیری کنند.
در نهایت، تمایل به وجود چنین سیستمی – پس از تکمیل – واضح است. این تیم پیشنهاد می کند که استفاده از ربات ها برای تعیین ساخت بهینه می تواند در زمان زیادی که صرف نمونه سازی می شود صرفه جویی کند. تیم MIT از دلایل کار بر روی این پروژه می‌گوید:
در حالی که علاقه فزاینده ای به ماشین‌های چاپ سه بعدی برای ایجاد خانه‌ها و سازه‌های مسقف وجود دارد، تولید این نوع سازه‌ها خود به ماشین آلات چاپی به بزرگی یا بزرگتر از خود خانه در حال ساخت، نیاز دارند!
در ضمن باید حواسمان باشد که پتانسیل تولید چنین سازه‌هایی(سازه‌هایی که با تکنولوژی چاپ سه بعدی ساخته می‌شوند) که توسط انبوهی از ربات‌های کوچک مونتاژ شوند، می‌تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.
آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی امریکا هم به پروژه هایی که امکان ساخت سازه‌هایی برای حفاظت از ساحل در برابر فرسایش و افزایش سطح دریا را ممکن می‌نماید؛ علاقه مند است.
