مسیر عبور پروتئین‌ها و گلبول‌های سفید در عروق لنفی هموار شد
به گزارش «نبض فناوری»، بدن انسان از هزاران عروق لنفاوی ریز تشکیل شده است که گلبول‌های سفید و پروتئین‌های بدن را با خود حمل می‌کنند و مانند یک بزرگراه سیستم ایمنی بدن این پروتئین‌ها و گلبول‌ها را به نواحی مختلف بدن می‌رسانند. این سیستم حمل و نقل بسیار کارآمد است، اما در صورت آسیب دیدگی یا سرطان، عملکرد کل سیستم دچار مشکل می‌شود. احتباس و تورم مایعات حاصل، به نام لنفودما نه تنها ناراحت کننده است، بلکه غیر قابل برگشت نیز است.
هنگامی که عروق لنفاوی دچار مشکل می‌شوند، به‌طور معمول توانایی آن‌ها برای پمپاژ مایعات به خطر می‌افتد. محققان انستیتوی فناوری جورجیا با استفاده از نانوذرات که می‌توانند پمپاژ لنفاوی را ترمیم کنند، روش درمانی جدیدی ایجاد کرده‌اند. به طور سنتی، محققان در این زمینه سعی در رشد مجدد عروق لنفاوی دارند، اما ترمیم عمل پمپاژ یک رویکرد منحصر به فرد است.
براندون دیکسون، استاد دانشکده مهندسی مکانیک جورج دبلیو وودروف می‌گوید: «برای بسیاری از بیماران، چالش این است که عروق لنفاوی که هنوز در بیمار وجود دارند کار نمی‌کنند. بنابراین اینگونه نیست که شما باید رگ‌های جدیدی را رشد دهید، بلکه مسئله این است که که شما باید رگ‌های پیشین را به کار بگیرید، که کارکرد صحیح این رگ‌ها به معنای پمپ کردن است. این جایی است که رویکرد ما واقعاً متفاوت است. این دارو برای کمک به پمپ رگ‌های لنفاوی با استفاده از نانوذرات استفاده شد، نانوذراتی که می‌تواند به این رگ‌ها تزریق می‌شوند.»
دارویی که محققان از آن استفاده کردند S-(-)-Bay K۸۶۴۴ or BayK یا Bayk نام دارد، که به طور معمول کانال‌های کلسیم نوع L را هدف قرار می‌دهد که عضلات اسکلتی، قلبی و غدد درون ریز را قادر می‌سازد تا منقبض شوند. در واقع، استفاده از BAYK در سراسر بدن منجر به تشنج و اسپاسم خواهد شد.
با استفاده از نانوذرات طراحی شده برای تخلیه به عروق لنفاوی پس از تزریق، دارو تنها در عروق لنفاوی جاری می‌شوند. در نتیجه، این دارو در عروق لنفاوی با دوز محلی زیاد در دسترس است. هنگامی که این دارو سرانجام به گردش خون می‌رسد، آنقدر در خون رقیق می‌شود که بر سایر سیستم‌های بدن تأثیر نمی گذارد و باعث می شود دارو برای کاربردهای لنفودما هم هدفمند و هم ایمن باشد.
تیم‌های آزمایشگاه دیکسون و توماس این فرمولاسیون را با استفاده از مدل‌های جوندگان آزمایش کردند. آن‌ها ابتدا با تزریق یک ماده فلورسنت، بررسی کردند تا ببینند که چگونه این ترکیبات در بدن جوندگان سفر می‌کند. سیستم رهایش به دارو اجازه می‌دهد تا در داخل رگ لنفاوی عمل کند. محققان در حال توسعه این فرمولاسیون به مدل‌های پیشرفته بیماری هستند تا آن را به کاربرد انسان نزدیکتر کنند.
