همه چیز مهیای برگزاری انتخاباتی که میتواند «ضد کرونا» عمل کند!
نبض فناوری - به فاصله هشت ماه از شیوع ویروس کرونا در کشورمان، حالا دیگر مسئولان ابایی از بیان عریان واقعیت ندارند و تاکید میکنند که شعار کرونا را شکست میدهیم، بلند پروازانه بوده و فعلا محقق شدنی نیست و بهترین تدبیر، تلاش برای کنار آمدن با این بلای مخرب است.
این را میشود از تدابیر اتخاذ شده برای مقابله با رشد سرسامآور آمار بیماران و مرگومیر کووید19 در روزهای اخیر دریافت که محدود به سختگیریهای جزیی در تردد، استفاده از ماسک و توصیه به دورکاری است. تدابیری که در روزها، هفته ها و حتی ماه های ابتدایی شیوع بیماری به شدت ناچیز شمرده میشد و همه خواستار اجرای قرنطینه کامل بودند.
اما چه اتفاقی رخ داد که از آن سختگیریهای شدید اولیه به اینجا رسیدیم که میدانیم تاخت و تاز کرونا هم دلیلی برای تعطیل کردن همه امور و اجرای lockdown یا قرنطینه کامل نیست؟ مهمترین نکته همانیست که در ابتدا مورد تاکید قرار گرفت؛ اینکه کرونا فعلا از بین رفتنی نیست و باید به زیست با آن عادت کنیم.
علم به این نکته کلیدی ملزوماتی دارد که از جمله آنها، ضروت فعالیت همه مشاغل و بازگشایی همه کسب و کارهاست. اتفاقی که در همه جای جهان رخ داده و حتی در برخی کشورها شامل فعالیت های جنبی مانند تماشای مسابقات ورزشی در ورزشگاه ها هم شده است. فعالیت هایی که برای امن کردنشان، سلسله پروتکل هایی به تصویب رسیده و در دست اجرا قرار گرفته تا جلوی گسترش بیش از حد کرونا گرفته شود.
البته بی انصافی است به این موارد اشاره کنیم و تغییراتی که در سبک زندگی مان رقم خورده را فراموش نماییم. اینکه فناوری های نوین به کمک مان آمده و کاری کرده که بتوانیم از رفت و آمدهای غیرضروری تا حد زیادی کاسته و بسیاری از امور جاری و روزمره را با رعایت الزامات بهداشتی و امینی در مقابل کرونا به انجام برسانیم و حتی با استفاده از این فناوری ها به مقابله با کرونا برویم.
از خرید و فروش آنلاین گرفته تا رفت و آمد به کمک تاکسی های آنلاین که به کمک رفع نواقص و خطرات ناوگان حمل و نقل عمومی آمده و برگزاری جلسات به صورت غیرحضوری و آنلاین و حتی فراخوان پزشک و تست کرونا به منزل و از همه مهم تر، دایرکردن آموزش مجازی به جای حضور در مدارس و دانشگاه ها که عملا جمعیت چند ده میلیون نفری را از تردد در خیابان ها و تجمع در اماکن سرپوشیده و بسیار خطرناک از حیث شیوع ویروس خلاص کرده، فناوری های نوین نقش به سزایی در مقابله با بحران کرونا ایفا کرده که قابل انکار نیست.
اتفاقی که اگر رقم خوردن آن در کشورهای پیشرفته مرهون زیرساخت هایی است که شرکت بزرگ و غول های فناوری فراهم آورده و به عموم عرضه کرده اند، در کشورمان به مدد تلاش های مجموعه هایی شکل و در اختیار عموم قرار گرفته است که اغلب بخش خصوصی هستند و با مشکلاتی به مراتب بزرگتر از رقبایشان در دیگر کشورها، از جمله با تحریم های ظالمانه دست به گریبان هستند.
درباره دستاوردهایی سخن میگوییم که هنوز اشکالات زیادی دارند و رفع شان به شدت ضروری است اما آن گونه که باید و شاید، در مسیر رفع اشکال و توسعه گام بر نمی دارند و حتی به رغم سپری شدن هشت ماه از شروع بلای کرونا در کشورمان، هنوز در برخی عرصه ها جز گام ها ابتدایی، قدمی در آنها برداشته نشده است. روندی کند و سوال برانگیز که مجابمان میکند کمی در این خصوص دقیق تر شویم.
با این نگاه و با کمی کنکاش، به صنفی میرسیم که حالا بیش از هر زمانی در کانون توجه قرار دارد و انتظار میرود که سهم چشمگیری در مقابله با کرونا داشته باشه. صنفی که به زودی انتخاباتی مهم در پیش دارد و درک شرایط کرونایی و الزامات و پیوست های آن موجب شده که برخی از فعالان در آن، به فکر پوست اندازی و تحولش باشند، تا به این وسیله بتوانند تهدید کرونا را به فرصتی بی بدیل برای توسعه این صنف و به دنبال آن، کشور تبدیل کنند.
درباره انتخابات ششمین دوره نظام صنفی رایانه ای کشور سخن میگوییم که مراحل برگزاری آن در حال انجام است و تا اینجای کار هم به اتفاقاتی جالب توجه گره خورده است؛ اینکه انتخابات یک سویه و بی روح همیشگی در این صنف به انتخاباتی دو قطبی با حضور رقیبی جوان و تحول گرا گره خورده که نقطه مقابلشان، همان مدیران همیشگی صنف هستند که در راس کار قرار دارند و ترجیح میدهند همان نظم و نظام سابق را حفظ کنند!
تلاش برای تداوم وضعیتی که ایرادات امروز در این صنف، نتیجه آن است. نتیجه وضعیت نظامی که نتوانسته در اوج کرونا و در شرایطی که همتایانش در جهان، بیشترین رشد و توسعه را تجربه کرده اند، رشد معقولی داشته باشد و حتی در رفع موانع از پیش پای اعضای صنف موفق عمل کند و در نتیجه این عملکرد نامطلوب، انتخابات آتی اش بسیار مهم شده است. انتخاباتی که اگر نتیجه اش با تحول همراه باشد، میتوان به تحول این صنف و سرعت گرفتن اقدامات ضدکرونایی در سایه آن امیدوار بود.
این را میشود از تدابیر اتخاذ شده برای مقابله با رشد سرسامآور آمار بیماران و مرگومیر کووید19 در روزهای اخیر دریافت که محدود به سختگیریهای جزیی در تردد، استفاده از ماسک و توصیه به دورکاری است. تدابیری که در روزها، هفته ها و حتی ماه های ابتدایی شیوع بیماری به شدت ناچیز شمرده میشد و همه خواستار اجرای قرنطینه کامل بودند.
اما چه اتفاقی رخ داد که از آن سختگیریهای شدید اولیه به اینجا رسیدیم که میدانیم تاخت و تاز کرونا هم دلیلی برای تعطیل کردن همه امور و اجرای lockdown یا قرنطینه کامل نیست؟ مهمترین نکته همانیست که در ابتدا مورد تاکید قرار گرفت؛ اینکه کرونا فعلا از بین رفتنی نیست و باید به زیست با آن عادت کنیم.
علم به این نکته کلیدی ملزوماتی دارد که از جمله آنها، ضروت فعالیت همه مشاغل و بازگشایی همه کسب و کارهاست. اتفاقی که در همه جای جهان رخ داده و حتی در برخی کشورها شامل فعالیت های جنبی مانند تماشای مسابقات ورزشی در ورزشگاه ها هم شده است. فعالیت هایی که برای امن کردنشان، سلسله پروتکل هایی به تصویب رسیده و در دست اجرا قرار گرفته تا جلوی گسترش بیش از حد کرونا گرفته شود.
البته بی انصافی است به این موارد اشاره کنیم و تغییراتی که در سبک زندگی مان رقم خورده را فراموش نماییم. اینکه فناوری های نوین به کمک مان آمده و کاری کرده که بتوانیم از رفت و آمدهای غیرضروری تا حد زیادی کاسته و بسیاری از امور جاری و روزمره را با رعایت الزامات بهداشتی و امینی در مقابل کرونا به انجام برسانیم و حتی با استفاده از این فناوری ها به مقابله با کرونا برویم.
از خرید و فروش آنلاین گرفته تا رفت و آمد به کمک تاکسی های آنلاین که به کمک رفع نواقص و خطرات ناوگان حمل و نقل عمومی آمده و برگزاری جلسات به صورت غیرحضوری و آنلاین و حتی فراخوان پزشک و تست کرونا به منزل و از همه مهم تر، دایرکردن آموزش مجازی به جای حضور در مدارس و دانشگاه ها که عملا جمعیت چند ده میلیون نفری را از تردد در خیابان ها و تجمع در اماکن سرپوشیده و بسیار خطرناک از حیث شیوع ویروس خلاص کرده، فناوری های نوین نقش به سزایی در مقابله با بحران کرونا ایفا کرده که قابل انکار نیست.
اتفاقی که اگر رقم خوردن آن در کشورهای پیشرفته مرهون زیرساخت هایی است که شرکت بزرگ و غول های فناوری فراهم آورده و به عموم عرضه کرده اند، در کشورمان به مدد تلاش های مجموعه هایی شکل و در اختیار عموم قرار گرفته است که اغلب بخش خصوصی هستند و با مشکلاتی به مراتب بزرگتر از رقبایشان در دیگر کشورها، از جمله با تحریم های ظالمانه دست به گریبان هستند.
درباره دستاوردهایی سخن میگوییم که هنوز اشکالات زیادی دارند و رفع شان به شدت ضروری است اما آن گونه که باید و شاید، در مسیر رفع اشکال و توسعه گام بر نمی دارند و حتی به رغم سپری شدن هشت ماه از شروع بلای کرونا در کشورمان، هنوز در برخی عرصه ها جز گام ها ابتدایی، قدمی در آنها برداشته نشده است. روندی کند و سوال برانگیز که مجابمان میکند کمی در این خصوص دقیق تر شویم.
با این نگاه و با کمی کنکاش، به صنفی میرسیم که حالا بیش از هر زمانی در کانون توجه قرار دارد و انتظار میرود که سهم چشمگیری در مقابله با کرونا داشته باشه. صنفی که به زودی انتخاباتی مهم در پیش دارد و درک شرایط کرونایی و الزامات و پیوست های آن موجب شده که برخی از فعالان در آن، به فکر پوست اندازی و تحولش باشند، تا به این وسیله بتوانند تهدید کرونا را به فرصتی بی بدیل برای توسعه این صنف و به دنبال آن، کشور تبدیل کنند.
درباره انتخابات ششمین دوره نظام صنفی رایانه ای کشور سخن میگوییم که مراحل برگزاری آن در حال انجام است و تا اینجای کار هم به اتفاقاتی جالب توجه گره خورده است؛ اینکه انتخابات یک سویه و بی روح همیشگی در این صنف به انتخاباتی دو قطبی با حضور رقیبی جوان و تحول گرا گره خورده که نقطه مقابلشان، همان مدیران همیشگی صنف هستند که در راس کار قرار دارند و ترجیح میدهند همان نظم و نظام سابق را حفظ کنند!
تلاش برای تداوم وضعیتی که ایرادات امروز در این صنف، نتیجه آن است. نتیجه وضعیت نظامی که نتوانسته در اوج کرونا و در شرایطی که همتایانش در جهان، بیشترین رشد و توسعه را تجربه کرده اند، رشد معقولی داشته باشد و حتی در رفع موانع از پیش پای اعضای صنف موفق عمل کند و در نتیجه این عملکرد نامطلوب، انتخابات آتی اش بسیار مهم شده است. انتخاباتی که اگر نتیجه اش با تحول همراه باشد، میتوان به تحول این صنف و سرعت گرفتن اقدامات ضدکرونایی در سایه آن امیدوار بود.