همه‌گیری کرونا و استفاده از واقعیت مجازی در دروس آزمایشگاهی

 

مایکل کوالس، مدیر خلاق توسعه رسانه‌های جدید در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و بنیان‌گذار LEVR Studios می‌گوید: واقعیت مجازی در آستانه یک وضعیت عالی قرار دارد.

واقعیت مجازی دیگر فقط برای بازی‌های ویدیویی نیست، از آن برای آموزش نظامی، مدل‌سازی حفاظت، تجارب طبیعی و قرار گرفتن در معرض واقعه برای درمان اختلال اضطراب پس از حادثه (PTSD)  استفاده می‌شود. کوالس حتی یک دنیای واقعیت مجازی ایجاد کرده است تا به معتادان کمک کند تا از برنامه درمانی خود خارج شوند.



استفاده از واقعیت مجازی در آموزش

برای کوالس، آموزش، نقطه شیرین ماجراست. وی شاهد بود دانشجویانی که در آزمایشگاه‌های شیمی واقعیت مجازی وی شرکت کرده‌اند از عملکرد بهتر نسبت به دانشجویانی که در آزمایشگاه‌های حضوری شرکت دارند، برخوردار هستند.

این گروه تحقیقاتی در ایالت NC در سال ۲۰۱۷  زمانی که متوجه شدند ۸۰ دانشجوی شیمی آلی در دانشگاه نمی‌توانند به دلایلی مانند ناتوانی، حساسیت به مواد شیمیایی و بارداری به‌طور حضوری در آزمایشگاه شرکت کنند، کار خود را در یک آزمایشگاه شیمی واقعیت مجازی آغاز کردند.

کوالس، تولیدکننده اصلی واقعیت مجازی در این پروژه است و گروه برای ساخت دنیای واقعیت مجازی که می‌تواند جایگزین پنج جلسه آزمایشگاه شیمی آلی باشد، دو سال وقت صرف کرده است. وی این پروژه را "قطعه بنیادی" می‌نامد زیرا کار را به اتمام می‌رساند. دانش آموزان فاقد هدست واقعیت مجازی می‌توانند از لپ‌تاپ، تبلت یا تلفن هوشمند که اکثر دانشجویان به آن دسترسی دارند، برای کاوش آزمایشگاه، انجام کامل کارها و انجام تکالیف استفاده کنند اما ازآنجاکه اکثر دانشجویان دانشگاه دارای دستکش لمسی نیستند، این برنامه هنوز به‌طور کامل انجام‌نشده است.

کوالس باکمال تعجب دریافت، دانشجویانی که جلسات آزمایشگاه واقعیت مجازی را انجام می‌دادند نسبت به دانشجویانی که به‌طور حضوری در آزمایشگاه‌ها شرکت می‌کردند بهتر عمل می‌کنند و این دانشجویان کار را در کسری از زمان به پایان می‌رسانند. کوالس معتقد است که دانشجویان در برنامه واقعیت مجازی مجبور نیستند، منتظر بمانند تا یک میز آزمایشگاه در دسترس قرار بگیرد و توجه کامل به درس ارائه‌شده به‌صورت مجازی دارند.

این پروژه به‌قدری موفقیت‌آمیز بود که گروه کوالس آن را به‌صورت رایگان در اختیار مربیان قرار داده است. ۴۶ موسسه از این برنامه استفاده کرده‌اند و در زمان همه‌گیری، بازدید از وب‌سایت وی افزایش پیداکرده است.



یادگیری از راه دور

آنا کی روش، روانشناس شناختی در آزمایشگاه تعامل انسانی مجازی استنفورد (VHIL)، می‌گوید که استاندارد امروزی برای یادگیری از راه دور مانند جلسات تصویری ممکن است برای دانش شناختی و مفهومی مناسب باشد، اما این آموزش‌ها جنبه اجتماعی و احساسی ندارند.

وی می‌گوید: "احساس حضور، چیزی است که در واقعیت مجازی با سایر رسانه‌ها متفاوت است. این رسانه‌ها به شما توانایی احساس بودن در محیط را می‌دهد. این موضوع می‌تواند احساسات را تحریک کند. به شما اجازه ‌دهد احساس کنید این تجربه واقعی است و بدن شما همان‌طور واکنش نشان دهد که در واقعیت واکنش نشان می‌دهد. "

او به آزمایشی اشاره می‌کند که در آن شرکت‌کنندگان سعی می‌کنند از روی یک‌تخته در دنیای واقعیت مجازی عبور کنند. شرکت‌کنندگان می‌دانند که روی زمین ایستاده‌اند، اما بدن آنان می‌لرزد، شروع به عرق کردن می‌کنند و بیشتر آنان نمی‌توانند قدم اول را بردارند.

کریستین هافر، معلم سابق یکی از مدارس دولتی، اکنون معلمان دیگری را که  در حال گذراندن دوره آموزشی خود برای ورود به کالج ایتاکا هستند را آموزش می‌دهد. وی پیش‌بینی می‌کند که بعد از همه‌گیری، علاقه بخش آموزش به واقعیت مجازی از بین نخواهد رفت. در عوض، بسیاری از مدارس به‌صورت ترکیبی از این روش آموزشی استفاده خواهند کرد، زیرا این روش به دانش آموزان امکان می‌دهد کنترل بیشتری بر سبک‌های یادگیری خود داشته باشند.

وی می‌گوید: "اگر شما فقط در جلوی اتاق مستقیم سخنرانی کنید، شرایطی فراهم نمی‌کنید که مغز دانش آموزان را فعال کنید و دانش آموزان به شما توجه نخواهند کرد درحالی‌که این دقیقا همان کاری است که واقعیت مجازی برای من انجام می‌دهد. "

هافر می‌گوید: " واقعیت مجازی به دانش آموزان این اجازه را می‌دهد که بخشی از درس شوند، گویی که وارد آن فضا می‌شوند. "

البته کی روش هشدار می‌دهد که واقعیت مجازی برای همه موارد مناسب نیست. مانند رایانه، زمان زیاد صرف شده در یک هدست واقعیت مجازی می‌تواند خستگی در اثر نگاه کردن به صفحه را افزایش دهد و واقعیت مجازی نمی‌تواند کاملا تجارب شخصی و عملی را تکرار کند؛ اما می‌تواند تجربیاتی را که دانش آموزان اغلب امکان تجربه آن را ندارند، فراهم کند مانند کارهای بسیار پرهزینه مثل سفر به آمستردام برای بازدید از موزه یا کارهای بسیار خطرناک یا انجام کارهای محال، مانند تجربه زندگی درگذشته‌های دور.



موانع استفاده از واقعیت مجازی

برای واقعیت مجازی موانعی نیز وجود دارد. درحالی‌که برخی منتظر نوآوری‌هایی در این زمینه هستند برخی دیگر می‌گویند: واقعیت مجازی دیگر مرده است. اگرچه محیط‌های شبیه‌سازی‌شده مدت‌هاست وجود داشته است، اما در دهه ۱۹۸۰ بود که جارون لانیر، بنیان‌گذار VPL Research، شروع به ساخت هدست و دستکش برای کشف دنیای واقعیت مجازی کرد و اصطلاح "واقعیت مجازی " متولد شد. اگرچه  تلفن هوشمند در دهه ۲۰۰۰ به بازار عرضه شد، اما واقعیت مجازی هنوز تقریبا به آن اندازه‌ای که پیش‌بینی می‌شد فراگیر نشده است.

ازنظر کوالس شرایط این بار واقعا تغییر خواهد کرد. وی گفت: مانند هر فناوری، قیمت همچنان پایین می‌آید و دستگاه‌ها کوچک‌تر ‌می‌شوند به‌طوری‌که طولی نمی‌کشد که همه ما یک هدست واقعیت مجازی در جیب یا کیف خودداریم.

وی در ادامه افزود: "همه افراد یک دستگاه تلفن همراه دارند، درست است؟ "، پنج یا ۱۰ سال دیگر همه یک مجموعه عینک اوکلی خواهند داشت که یک دستگاه واقعیت مجازی و یا واقعیت افزوده است.