اولویت کشور‌ها برای توسعه شبکه فیبر نوری چیست؟
به گزارش خبرنگار «نبض فناوری» امروزه فضای مجازی و خدمات مبتنی بر فناوری ارتباطات تمامی عرصه‌های زندگی بشر از جمله اقتصاد، آموزش و امنیت، فرهنگ و اجتماع را تحت تاثیر خود قرار داده است. می‌توان گفت زندگی بشر امروزی با این فناوری مهم گره خورده است و هر روز ظرفیت‌های تازه‌ای را برای جامعه بشری به ارمغان می‌آورد؛ بنابراین برای اینکه تحولاتی را در حوزه زیرساخت‌های ارتباطی ایجاد شود نیاز به توسعه فیبرنوری در کشور است که این مهم در دولت سیزدهم مورد توجه قرار گرفته است. در ابتدای گزارش باید گفت که منظور از فیبر نوری چیست و چه کاربردی دارد؟
فیبر نوری داری پهنای باند بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی است، با فیبر نوری می‌توان داده‌های تصویر، صوت و داده‌های دیگر را به راحتی با پهنای باند بالا تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و بالاتر انتقال داد. امروزه مخابرات فیبر نوری، به دلیل پهنای باند وسیعتر در مقایسه با کابل‌های مسی، و تاخیر کمتر در مقایسه با مخابرات ماهواره‌ای از مهمترین ابزار انتقال اطلاعات محسوب می‌شود.
براساس این گزارش گسترش ارتباطات راه دور و راحتی انتقال اطلاعات از طریق سیستم‌های انتقال و مخابرات فیبر نوری یکی از پر اهمیت‌ترین موارد مورد بحث در جهان امروزی است. سرعت دقت و تسهیل از مهمترین ویژگی‌های مخابرات فیبر نوری است. یکی از پر اهمیت‌ترین موارد استفاده از مخابرات فیبر نوری آسانی انتقال در فرستادن سیگنال‌های حامل اطلاعات دیجیتالی است که قابلیت تقسیم بندی در حوزه زمانی را دارا است. این به این معنی است که مخابرات دیجیتال تامین کننده پتانسیل کافی برای استفاده از امکانات مخابره اطلاعات در پکیج‌های کوچک انتقال در حوزه زمانی است.
برهمین اساس کشور‌ها برای توسعه شبکه فیبر نوری چند راهکار را اجرایی کردند که در ادامه به آن‌ها پرداخته می‌شود.
خدمات کامل: (Service Full) دولت‌ها و بخش عمومی یا فدرال مانند یک اپراتور یا ISP خدمات کامل ارائه می‌دهند. دسترسی باز:Access Open در روش دسترسی باز، دولت‌ها یا مدیریت شهری خود زیرساخت فیبر را می‌سازند، ولی ظرفیت فیبر را به اپراتور‌ها و ISPهای بخش خصوصی اجاره می‌دهند. سیستم دولتی مسئول نصب کلیه تجهیزات، کابل‌ها، نقاط دسترسی و سخت‌افزار است و ISPها روی جذب مشترکین در یک زیرساخت مشترک رقابت می‌کنند.
توسعه فزاینده تدریجی: Expansion Incremental در این روش ابتدا زیرساخت فیبر به سازمان‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز کلیدی کشیده می‌شود و سپس به تدریج به سایر نقاط و شرکت‌های تجاری و منازل گسترش داده می‌شود.
فیبر تاریک: Fiber Dark دولت‌ها کابل فیبر نوری را بدون سایر تجهیزات فعال شبکه نصب می‌کنند و ظرفیت کابل را اجاره داده و ریسک و هزینه‌ها را به اپراتور و ISP منتقل می‌کند. مالکیت هنوز با بخش عمومی است، ولی ISPها بهره‌برداری می‌کنند. استکهلم سوئد یک نمونه است که ۹۴ درصد مردم تحت پوشش شبکه شهری هستند.
همکاری بخش عمومی-خصوصی: PPP یک روش متداول توسعه جوامع است که در آن حاکمیت یا مدیریت شهری از ظرفیت و امکانات بخش خصوصی جهت نصب زیرساخت فیبرنوری و راه‌اندازی و عملیات شبکه استفاده می‌کند و بر اساس مدل‌هایی که وجود دارد مالکیت انتقال می‌یابد.
توسعه فیبرنوری در کشور کار خیلی بزرگی است و نیازمند همه شرکت‌هایی هستیم که در این زمینه کار می‌کنند. طبق مصوبه شورای مجازی در مورد شبکه ملی باید ۸۰ درصد خانوار‌ها که حدود ۲۰ میلیون می‌شوند و کل استارت‌آپ‌ها هم که باید به سرعت ۱۰۰ مگ دسترسی داشته باشند حدود ۵ میلیون می‌شود، یعنی ما باید حدود ۲۵ میلیون ارتباطات بر مبنای تکنولوژی فیبرنوری را فراهم کنیم و واقعا این عدد بسیار بالایی است. پس اگر همه فعالان این حوزه برای توسعه فیبرنوری بیایند بازهم جا برای کمک دیگران وجود دارد. این را هم بگویم خیلی دنبال این هستیم که این توسعه را متوازن در کل کشور به پیش ببریم.
در همین رابطه عیسی زارع‌پور پروژه کلان شبکه فیبر نوری را جهت توسعه ارتباطات ثابت خانگی و کسب و کار‌ها و افزایش سرعت اینترنت به صورت نمادین کار واگذاری ۵۰۰ هزار پورت اینترنت پرسرعت مبتنی بر فیبر نوری (fttx) از شهر‌های مشهد و قم استارت زدند. بر اساس این گزارش قرار است تا پایان دولت سیزدهم تعداد ۲۰ میلیون پورت اینترنت پرسرعت مبتنی بر فیبر نوری به کاربران واگذار شود.
به گفته عیسی‌زارع‌پور رونمایی از نقشه راه ملی پروژه توسعه ارتباطات ثابت پر سرعت مبتنی بر فیبر نوری یا FTTx، گامی بلند برای آغاز راهی دیگر است؛ راهی روشن که هدف غایی آن دسترسی مردم به ارتباطات پایدار، باکیفیت، پر سرعت و ایمن بر بستر شبکه ملی اطالعات است تا از رهگذر آن با توسعه انواع خدمات بومی مورد نیاز جامعه و فراهم شدن بستر نشر محتوا‌های متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی است.
