ریل گذاری صادرات محصولات دانشبنیان باید تسهیل شود
مریم سوملایر
به گزارش خبرنگار «نبض فناوری» به طور حتم یکی از مسائلی در عرصه تولید یک محصول بسیار مهم و حائز اهمیت است در مرحله نخست تولید یک کالای با کیفیت و استاندارد و در مرحله دوم شناسایی بازار هدف در راستای توسعه صادرات است. متاسفانه با وجود اینکه طی سالهای اخیر توجهات بیشتری از سوی مسئولان زیر مجموعه در دست اجراست ناکافی بوده و اکثر شرکتهای دانش بنیان تولیدی با چالش و مشکلاتی مواجه هستند و در برخی موارد به دلیل بازار مناسب کالای تولیدی در انبارها اشباع میشود و تولید کننده مجبور میشود که این کالا را با قیمت پایین در بازار به فروش برساند.
براساس این گزارش یکی از مواردی در این رابطه مورد تأکید و توجه ویژه رهبر انقلاب بوده بحث تجاری سازی دانش و توسعه صادرات محصولات شرکتهای دانش بنیان است تا از این طریق بتواند علاوه اشتغالزایی به چرخه اقتصاد کشور کمک شود.
به همین منظور روح الله دهقانی فیروزآبادی معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانشبنیان رییسجمهوری، در جمع صادرکنندگان خدمات فناوری اطلاعات و محتوای دیجیتال، بر ضرورت توجه به ظرفیت بالای این حوزه و ایجاد زیرساختی جامع برای تعامل و هم افزایی تمامی فعالان اشاره کرده و معتقد است که باید یک کارگروه جامع متشکل از تمامی فعالان توانمند حوزه مغزافزار شکل بگیرد و حمایت، رفع تعارضات و تامین نیازها، از طریق همین کارگروه جامع دنبال شود.
به گفته وی فعالان این کارگروه که فعالان دانشبنیان و فناور حوزههای نرمافزاری و اقتصاد دیجیتال هستند، با هم دلی و همفکری میتوانند نیازهایشان را احصا کنند، برهمین اساس فعالان باید در این رابطه پیشنهادات خودشان را ارائه دهند.
دهقانی، با بیان اینکه حوزه مغزافزار میتواند زبان صادراتی ایران در عرصه بینالمللی و فرامرزی باشد، گفته است که محصول یا خدمت صادراتی، بخشی از هویت هر کشوری به حساب میآید و این که جمهوری اسلامی ایران، چه محصول یا خدمتی را به بازارهای جهانی ارائه میکند، اهمیتی به بلندای اعتبار نام این کشور دارد. مهم است که ایران را با نامها، نشانها، محصولات و خدمات درخور اعتنا و معتبر به جهان معرفی کنیم.
براساس این گزارش بسیاری از کارشناسان و فعالان این عرصه اعتقاد براین دارند که در شرایط فعلی اهمیت این موضوع پوشیده نیست و به صورت داخلی سازی محصولات استراتژیک، تمرکز بر حل مسائل ملی، توسعه نقشآفرینی شرکتهای بزرگ در اکوسیستم فناوری کشور، شبکهسازی شرکتهای دانشبنیان با صنایع قابلیت پیگیری دارد. این موضوع در صورت تحقق میتواند با افزایش تعداد شرکتهای دانشبنیان و افراد شاغل در آنها نیز همراه باشد. تلاش برای افزایش کمی شرکت های دانشبنیان بدون رشد درونزا از صنایع و حول نیازمندیهای کشور، یا رشد پایدار و موثر نخواهد بود و یا باید با کاهش کیفیت ارزیابی شرکتهای دانشبنیان همراه باشد که این موضوع هم یک افزایش سوری و غیر واقعی خواهد بود.